ALL ABOUT DESIGN - CULTURE - TECHNOLOGY - ENVIROMENT

“Υπάρχουν πράγματα γνωστά και υπάρχουν πράγματα άγνωστα, και μεταξύ αυτών είναι οι πόρτες της αντίληψης”, είχε γράψει το 1954 ο Άγγλος φιλόσοφος και συγγραφέας Aldous Huxley, στο βιβλίο του “The Doors of Perception”, θέλοντας ουσιαστικά να αναδείξει τη σημασία της αντίληψης στον καθορισμό και τη διάκριση του πραγματικού από το φανταστικό, του αληθούς από το ψευδές, του αντικειμενικού από το υποκειμενικό, του γνωστού από το άγνωστο. Σύμφωνα με τους θεωρητικούς του θέματος, η αντίληψη, είναι η ικανότητα να βλέπουμε, να ακούμε ή να αντιλαμβανόμαστε κάτι μέσω των αισθήσεων μας και στη συνέχεια να το ερμηνεύουμε χρησιμοποιώντας τη λογική, το συναίσθημα ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, παράγοντας τελικά μια νοητική εντύπωση. Από τη σκοπιά της γραφιστικής και της οπτικής επικοινωνίας, η έννοια της αντίληψης αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αντικείμενα μελέτης και ενδιαφέροντος. Το ουσιαστικότερο ίσως βήμα προς την κατεύθυνση της συνειδητοποίησης του μηχανισμού της ανθρώπινης αντίληψης και της ε

Εν μέσω θέρους και καλοκαιρινής ραστώνης, για τους περισσότερους συμπολίτες μας που πιο πολύ τους απασχολεί η αναζήτηση του προορισμού των καλοκαιρινών τους διακοπών, καθώς και η τακτοποίηση των λεπτομερειών της τελευταίας στιγμής, ο τομέας της δημόσιας εκπαίδευσης στο νησί μας βρίσκεται για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια σε αναβρασμό. Όλη αυτή η αναστάτωση έφερε στη μνήμη μου μια συνέντευξη του σπουδαίου σύγχρονου φιλόσοφου και πολιτικού ακτιβιστή, Noam Chomsky, που είχα παρακολουθήσει πριν από κάποια χρόνια, σχετικά με τον σκοπό της εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τον διακεκριμένο καθηγητή του M.I.T. ο πολιτισμός και οι επιστήμες δε θα μπορούσαν να προχωρήσουν και να εξελιχθούν αν δεν βασίζονταν στην τάση για αντιλογία, στην αμφισβήτηση του δόγματος και της αυθεντίας, στην αναζήτηση εναλλακτικών, στη χρήση της φαντασίας, στην παρορμητική ελεύθερη ενασχόληση, στη συνεργασία. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό είναι το εκπαιδευτικό σύστημα που θα ήθελε να εφαρμόζεται από το νηπιαγωγείο. Αυτά ακρ

“Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις εφαρμοσμένες τέχνες, τη γλυπτική και τη ζωγραφική, είναι όλα τμήματα του οικοδομείν”. Ήταν το 1919, όταν ο Γερμανός αρχιτέκτονας Walter Gropius εξέδωσε το περίφημο μανιφέστο της σχολής του Bauhaus και μέσα από τη λιτή αλλά περιεκτική περιγραφή των βασικών αρχών, στόχων και επιδιώξεων της σχολής που δημιούργησε, αρχικά στη Βαϊμάρη της Γερμανίας του μεσοπολέμου, έμελλε όχι απλά να επηρεάσει αλλά να σμιλέψει σε βάθος την μετέπειτα εξέλιξη τόσο των καλών, όσο και των εφαρμοσμένων τεχνών του εικοστού αιώνα. Για την φιλοσοφία του Gropius εξάλλου, η λεπτή αυτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις λεγόμενες καλές τέχνες και τις εφαρμοσμένες δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ο απώτερος σκοπός της σχολής του Bauhaus, το όνομά της οποίας προήλθε από αντιστροφή της γερμανικής λέξης Hausbau που σημαίνει “οικοδόμηση”, ήταν να αποτελέσει μια ενιαία σχολή, τόσο στην αρχιτεκτονική και στις καλές τέχνες, όσο και στις εφαρμοσμένες. Βασική αρχή της σχολής σε σχέση με την