Grunge typography
[ΕΝ]
... "When I swear that I don’t have a gun", Kurt Cobain was singing with its characteristic voice in Terminal 1 of the airport of Munich, when the provision of electricity went out of order and the scene sank silent in to darkness, in a coincidence that not long would have revealed its tragedy. It was March 1st, 1994 and it was meant to be the last concert of the band Nirvana. Almost one month later, on April 5th, Kurt would take his own life by pressing the trigger of the gun that chronic abuses had armed long ago. This perhaps was the beginning of the end of the alternative Grunge music scene, since by the end of the decade the most important bands of this genre had already split. Grunge was not just a music genre. As a general social trend, Grunge found outlets through different types of creative expressions.
One other ... "weapon" this time, the music magazine Ray Gun would highlight in the history of visual communication, particularly printing, its indelible stamp. In the place of Cobain the also charismatic, but not at all suicidal, David Carson. With basic studies in sociology and a world famous surfer, Carson undertook the design of alternative music and life style magazine in 1992 and in just three years managed to change all the rules of typography. It was the era of Grunge typography, that just as in the case of music influenced and continues to affect every artist today.
According to the magazine Newsweek, Carson "changed the public face of graphic design" and the authoritative magazine Graphic Design USA Magazine ranked him among the five most important designers of all time. His designs seem to deconstruct the images and forms that he uses, challenging even the role of the characters and letters in the modern era of digital design. It is a fact that many subsequent designers were influenced by Carson’s style, or even tried to imitate him but not able to reach him. It is no coincidence that his name is ranked first in Google searches among visual communication designers. What undoubtedly characterized the Grunge scene was authenticity, which is what was missing from the superlative stylized 80s.
The excess of new wave aesthetics surrendered almost unconditionally in simplicity and timelessness of the new concept of Grunge. Music, for at least a decade, moved at rates more direct and simple and typography had the opportunity to seek new alternative routes free from the strict rules of the past.
[ΕΛ]
... “when I swear that I don't have a gun” τραγουδούσε με την χαρακτηριστική του φωνή ο Kurt Cobain στο Terminal 1 του αεροδρομίου του Μονάχου, όταν έπεσε η παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος και η σκηνή βυθίστηκε βουβή στο σκοτάδι, σε μία σύμπτωση που δεν θα αργούσε να αποκαλύψει την τραγικότητα της. Ήταν 1η Μαρτίου του 1994 και αυτή έμελε να είναι και η τελευταία συναυλία του συγκροτήματος των Nirvana. Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 5 Απριλίου, ο Kurt θα αφαιρούσε την ίδια του τη ζωή πατώντας τη σκανδάλη του όπλου που οι χρόνιες καταχρήσεις είχαν προ πολλού οπλίσει. Αυτή ίσως και να ήταν η αρχή του τέλους της εναλλακτικής μουσικής σκηνής του Grunge, μιας και μέχρι το τέλος της δεκαετίας τα περισσότερα σημαντικά συγκροτήματα του χώρου είχαν ήδη διαλυθεί. To Grunge όμως δεν ήταν απλά ένα είδος μουσικής. Ως ένα γενικότερο κοινωνικό ρεύμα βρήκε διεξόδους μέσα από διάφορα είδη δημιουργικής έκφρασης.
Ένα άλλου είδους ... “όπλο” αυτή τη φορά, το μουσικό περιοδικό Ray Gun θα άφηνε στην ιστορία της οπτικής επικοινωνίας και ειδικότερα της τυπογραφίας την ανεξίτηλη σφραγίδα του. Στη θέση του Cobain ο επίσης χαρισματικός, αλλά διόλου αυτοκαταστροφικός, David Carson. Με βασικές σπουδές στην κοινωνιολογία και παγκοσμίου φήμης surfer, ο Carson ανέλαβε το σχεδιασμό του εναλλακτικού μουσικού και life style περιοδικού το 1992 και μέσα σε μόλις 3 χρόνια κατάφερε να αλλάξει τα δεδομένα και τους κανόνες της μέχρι τότε τυπογραφίας. Ήταν η εποχή της Grunge τυπογραφίας, που όπως ακριβώς και στη περίπτωση της μουσικής επηρέασε και εξακολουθεί να επηρεάζει κάθε δημιουργό μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με το περιοδικό Newsweek, ο Carson “άλλαξε το δημόσιο πρόσωπο της γραφιστικής”, ενώ το έγκυρο περιοδικό Graphic Design USA Magazine τον κατατάσσει ανάμεσα στους 5 σημαντικότερους σχεδιαστές όλων των εποχών. Ο σχεδιασμός του μοιάζει να αποδομεί τις εικόνες και τις φόρμες που χρησιμοποιεί, αμφισβητώντας ακόμα και τον ρόλο των τυπογραφικών στοιχείων και γραμμάτων στη σύγχρονη εποχή της ψηφιακής σχεδίασης. Είναι γεγονός ότι πολλοί μετέπειτα σχεδιαστές επηρεάστηκαν από το στιλ του Carson, ή ακόμα και προσπάθησαν να τον μιμηθούν χωρίς όμως να καταφέρουν να τον φτάσουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι το όνομα του κατατάσσεται πρώτο σε αναζητήσεις μέσω της μηχανής της Google ανάμεσα στους σχεδιαστές οπτικής επικοινωνίας.
Αυτό που αδιαμφισβήτητα χαρακτήριζε την Grunge σκηνή, ήταν η αυθεντικότητα, αυτό δηλαδή που έλειπε από την σε υπερθετικό βαθμό στιλιζαρισμένη δεκαετία του 80. Η υπερβολή της new wave αισθητικής παραδόθηκε σχεδόν άνευ όρων στην απλότητα και τη διαχρονικότητα της νέας αντίληψης του Grunge. Η μουσική, για τουλάχιστον μία δεκαετία, κινήθηκε σε ρυθμούς περισσότερο άμεσους και απλούς ενώ η τυπογραφία είχε την ευκαιρία να αναζητήσει νέες εναλλακτικές διαδρομές απαλλαγμένες από τους αυστηρούς κανόνες του παρελθόντος.
... "When I swear that I don’t have a gun", Kurt Cobain was singing with its characteristic voice in Terminal 1 of the airport of Munich, when the provision of electricity went out of order and the scene sank silent in to darkness, in a coincidence that not long would have revealed its tragedy. It was March 1st, 1994 and it was meant to be the last concert of the band Nirvana. Almost one month later, on April 5th, Kurt would take his own life by pressing the trigger of the gun that chronic abuses had armed long ago. This perhaps was the beginning of the end of the alternative Grunge music scene, since by the end of the decade the most important bands of this genre had already split. Grunge was not just a music genre. As a general social trend, Grunge found outlets through different types of creative expressions.
One other ... "weapon" this time, the music magazine Ray Gun would highlight in the history of visual communication, particularly printing, its indelible stamp. In the place of Cobain the also charismatic, but not at all suicidal, David Carson. With basic studies in sociology and a world famous surfer, Carson undertook the design of alternative music and life style magazine in 1992 and in just three years managed to change all the rules of typography. It was the era of Grunge typography, that just as in the case of music influenced and continues to affect every artist today.
According to the magazine Newsweek, Carson "changed the public face of graphic design" and the authoritative magazine Graphic Design USA Magazine ranked him among the five most important designers of all time. His designs seem to deconstruct the images and forms that he uses, challenging even the role of the characters and letters in the modern era of digital design. It is a fact that many subsequent designers were influenced by Carson’s style, or even tried to imitate him but not able to reach him. It is no coincidence that his name is ranked first in Google searches among visual communication designers. What undoubtedly characterized the Grunge scene was authenticity, which is what was missing from the superlative stylized 80s.
The excess of new wave aesthetics surrendered almost unconditionally in simplicity and timelessness of the new concept of Grunge. Music, for at least a decade, moved at rates more direct and simple and typography had the opportunity to seek new alternative routes free from the strict rules of the past.
[ΕΛ]
... “when I swear that I don't have a gun” τραγουδούσε με την χαρακτηριστική του φωνή ο Kurt Cobain στο Terminal 1 του αεροδρομίου του Μονάχου, όταν έπεσε η παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος και η σκηνή βυθίστηκε βουβή στο σκοτάδι, σε μία σύμπτωση που δεν θα αργούσε να αποκαλύψει την τραγικότητα της. Ήταν 1η Μαρτίου του 1994 και αυτή έμελε να είναι και η τελευταία συναυλία του συγκροτήματος των Nirvana. Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 5 Απριλίου, ο Kurt θα αφαιρούσε την ίδια του τη ζωή πατώντας τη σκανδάλη του όπλου που οι χρόνιες καταχρήσεις είχαν προ πολλού οπλίσει. Αυτή ίσως και να ήταν η αρχή του τέλους της εναλλακτικής μουσικής σκηνής του Grunge, μιας και μέχρι το τέλος της δεκαετίας τα περισσότερα σημαντικά συγκροτήματα του χώρου είχαν ήδη διαλυθεί. To Grunge όμως δεν ήταν απλά ένα είδος μουσικής. Ως ένα γενικότερο κοινωνικό ρεύμα βρήκε διεξόδους μέσα από διάφορα είδη δημιουργικής έκφρασης.
Ένα άλλου είδους ... “όπλο” αυτή τη φορά, το μουσικό περιοδικό Ray Gun θα άφηνε στην ιστορία της οπτικής επικοινωνίας και ειδικότερα της τυπογραφίας την ανεξίτηλη σφραγίδα του. Στη θέση του Cobain ο επίσης χαρισματικός, αλλά διόλου αυτοκαταστροφικός, David Carson. Με βασικές σπουδές στην κοινωνιολογία και παγκοσμίου φήμης surfer, ο Carson ανέλαβε το σχεδιασμό του εναλλακτικού μουσικού και life style περιοδικού το 1992 και μέσα σε μόλις 3 χρόνια κατάφερε να αλλάξει τα δεδομένα και τους κανόνες της μέχρι τότε τυπογραφίας. Ήταν η εποχή της Grunge τυπογραφίας, που όπως ακριβώς και στη περίπτωση της μουσικής επηρέασε και εξακολουθεί να επηρεάζει κάθε δημιουργό μέχρι σήμερα.
 |
| Artwork by David Carson |
Σύμφωνα με το περιοδικό Newsweek, ο Carson “άλλαξε το δημόσιο πρόσωπο της γραφιστικής”, ενώ το έγκυρο περιοδικό Graphic Design USA Magazine τον κατατάσσει ανάμεσα στους 5 σημαντικότερους σχεδιαστές όλων των εποχών. Ο σχεδιασμός του μοιάζει να αποδομεί τις εικόνες και τις φόρμες που χρησιμοποιεί, αμφισβητώντας ακόμα και τον ρόλο των τυπογραφικών στοιχείων και γραμμάτων στη σύγχρονη εποχή της ψηφιακής σχεδίασης. Είναι γεγονός ότι πολλοί μετέπειτα σχεδιαστές επηρεάστηκαν από το στιλ του Carson, ή ακόμα και προσπάθησαν να τον μιμηθούν χωρίς όμως να καταφέρουν να τον φτάσουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι το όνομα του κατατάσσεται πρώτο σε αναζητήσεις μέσω της μηχανής της Google ανάμεσα στους σχεδιαστές οπτικής επικοινωνίας.
Αυτό που αδιαμφισβήτητα χαρακτήριζε την Grunge σκηνή, ήταν η αυθεντικότητα, αυτό δηλαδή που έλειπε από την σε υπερθετικό βαθμό στιλιζαρισμένη δεκαετία του 80. Η υπερβολή της new wave αισθητικής παραδόθηκε σχεδόν άνευ όρων στην απλότητα και τη διαχρονικότητα της νέας αντίληψης του Grunge. Η μουσική, για τουλάχιστον μία δεκαετία, κινήθηκε σε ρυθμούς περισσότερο άμεσους και απλούς ενώ η τυπογραφία είχε την ευκαιρία να αναζητήσει νέες εναλλακτικές διαδρομές απαλλαγμένες από τους αυστηρούς κανόνες του παρελθόντος.
Graphic
Designer | aggeliki.mk@gmail.com
"Πολίτης
της Κυριακής" | "Παράθυρο" 20.09.15
#Γραφιστορίες
#048
.jpg)
Comments