Video killed the radio star

“Video killed the radio star
Video killed the radio star

In my mind and in my car,
we can't rewind we've gone too far”

[EN]

It was the 1st of August 1981 at 12:01 a.m. when the first 24-hour music television channel, MTV, began broadcasting images and music, changing literally our lives. With a slightly ironic mood, the song "Video killed the radio star" by the Buggles opened the curtain of the largest perhaps modern audiovisual spectacle, sparking a revolution not only in music but also in other forms of art, from graphic design to cinema. From the atmospheric film productions of Luc Besson with the aesthetics of a long video clip, to the vastly recognisable album covers of Stanley Donwood for Radiohead.

Of course the two-way relationship between music and design had much deeper roots that can be traced back for several decades. The power of visual communication and the encoding of messages, combined with the immediacy and the penetrating ability of music, created many times a truly explosive mixture. Perhaps one of the most characteristic examples is the revolutionary work of the controversial designer Jamie Reid for the British Punk band Sex Pistols. With just one album and four hit singles to their credit, Sex Pistols managed to create one of the biggest revolutions in contemporary music. The band's career had a duration of just 2.5 years, but Jamie Reid's work for the cover of their single album, Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols, and generally the overall visual identity he created, continues its influence and finds followers even today. The clever use of typography combined with the simplicity and ingenuity of the composition, reflected in the best possible way the culture of an entire generation of young people. Reid managed to accomplish for the art of design what Sex Pistols did for music, to make it seem easy and fun.

Over a decade earlier, in February 1968, Andy Warhol, a pioneer and leading figure of Pop Art had predicted that "in the future everyone will be world-famous for fifteen minutes". As a versatile designer himself, he managed to create a very important work of undeniable timelessness. His relationship with the music industry offered in contemporary visual communication art some of the most characteristic album covers for major artists. From Velvet Underground and the cover of their first record, with instructions for peeling ... bananas, to Rock's most famous zipper on Sticky Fingers of Rolling Stones preserving the image of the band for more than 50 years of creative trajectory.

Music industry gave the opportunity for a significant number of designers, but also visual artists in general, to express their talent and to communicate not only with music fans but also with the general public. What could really fit into a list of the most representative album covers? Patti Smith photographed by Robert Mapplethorpe, the Dark Side of the Moon of Pink Floyd by Storm Thorgerson or even the stunning illustrations of Derek Riggs for Iron Maiden? The cover of Definitely Maybe by Brian Cannon for Oasis, Abbey Road by the John Kosh and Iain Macmillan for the Beatles? And yet we are only at the beginning. Woody Alen in his nostalgic comedy "Radio Days" might wanted to travel us at the innocent era of radio stars, but the era of visualisation has lead the entertainment industry to another dimension even for the music itself.

[ΕΛ]

Ήταν 1η Αυγούστου του 1981 στις 12:01 π.μ. όταν το πρώτο 24ωρο μουσικό τηλεοπτικό κανάλι, το MTV, άρχισε να εκπέμπει εικόνες και μουσικές αλλάζοντας κυριολεκτικά τη ζωή μας. Με μια ελαφρώς ειρωνική διάθεση, το τραγούδι “Video killed the radio star” των Buggles άνοιξε την αυλαία του μεγαλύτερου ίσως σύγχρονου οπτικοακουστικού θεάματος, πυροδοτώντας μια επανάσταση όχι μόνο στο χώρο της μουσικής αλλά και σε κάθε άλλη μορφή τέχνης, από το graphic design μέχρι τον κινηματογράφο. Από τις ατμοσφαιρικές σκηνοθετικές παραγωγές του Luc Besson εν είδη video clip μακράς διάρκειας, μέχρι τα εμβληματικά εξώφυλλα δίσκων του Stanley Donwood για τους Radiohead.

Φυσικά η αμφίδρομη σχέση της μουσικής με το design έχει πολύ βαθύτερες ρίζες εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η δύναμη της οπτικής επικοινωνίας και της κωδικοποίησης των μηνυμάτων σε συνδυασμό με την αμεσότητα και τη διεισδυτική ικανότητα της μουσικής δημιουργίας αποτέλεσαν πολλές φορές ένα πραγματικά εκρηκτικό μείγμα. Ίσως ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα να αποτελεί η ανατρεπτική δουλειά του αμφιλεγόμενου σχεδιαστή Jamie Reid για το Βρετανικό Punk συγκρότημα Sex Pistols. Με μόλις έναν δίσκο και τέσσερα hit singles στο ενεργητικό τους, οι Sex Pistols κατάφεραν να δημιουργήσουν μια από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στον χώρο της σύγχρονης μουσικής. Μπορεί η καριέρα του συγκροτήματος να είχε διάρκεια μόλις δυόμιση ετών, όμως η δουλειά του Jamie Reid για το εξώφυλλο του μοναδικού τους LP, Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols, αλλά και γενικότερα η συνολική οπτική ταυτότητα που αυτός δημιούργησε, συνεχίζει να βρίσκει μιμητές μέχρι και σήμερα. Η έξυπνη χρήση της τυπογραφίας σε συνδυασμό με την απλότητα και την ευρηματικότητα της σύνθεσης, απέδωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κουλτούρα μιας ολόκληρης γενιάς νέων ανθρώπων. Ο Reid κατάφερε να κάνει για την τέχνη του design, αυτό που οι Sex Pistols έκαναν για τη μουσική, να φαίνεται εύκολη και διασκεδαστική.

Πάνω από μια δεκαετία νωρίτερα, το Φεβρουάριο του 1968, ο Andy Warhol, πρωτοπόρος και ηγετική φυσιογνωμία της Pop Art είχε προβλέψει ότι “Στο μέλλον ο καθένας θα είναι παγκοσμίως διάσημος για δεκαπέντε λεπτά”. Ως πολύπλευρος όμως σχεδιαστής ο ίδιος, άφησε πίσω του ένα πολύ σημαντικό έργο αδιαμφισβήτητης διαχρονικότητας. Η σχέση του με τη μουσική βιομηχανία πρόσφερε στη σύγχρονη τέχνη της οπτικής επικοινωνίας μερικά από τα χαρακτηριστικότερα εξώφυλλα δίσκων σημαντικών καλλιτεχνών. Από τους The Velvet Underground και το εξώφυλλο της πρώτης δισκογραφικής τους δουλειάς, με οδηγίες για το ξεφλούδισμα ... της μπανάνας, μέχρι το διασημότερο φερμουάρ της Rock στο Sticky Fingers των The Rolling Stones διαιωνίζοντας την εικόνα ενός συγκροτήματος με περισσότερα από 50 χρόνια δημιουργικής πορείας.

Η μουσική βιομηχανία έδωσε την ευκαιρία σε ένα σημαντικό αριθμό σχεδιαστών, αλλά και εικαστικών δημιουργών γενικότερα, να εκφράσουν το ταλέντο τους και να επικοινωνήσουν με το μουσικόφιλο και όχι μόνο κοινό. Τι θα μπορούσε να χωρέσει άραγε σε μια λίστα με τα χαρακτηριστικότερα εξώφυλλα δίσκων; Η Patti Smith φωτογραφημένη από τον Robert Mapplethorpe; ή το Dark Side of the Moon των Pink Floyd του Storm Thorgerson; ή ακόμα οι εκπληκτικές εικονογραφήσεις του Derek Riggs για τους Iron Maiden; το Definitely Maybe του Brian Cannon για τους Oasis; ή το Abbey Road των Beatles από τους John Kosh και Iain Macmillan; και ακόμα είμαστε μόνο στην αρχή. Μπορεί ο Woody Alen μέσα από τη νοσταλγική του κομεντί “Radio Days” να θέλησε να μας ταξιδέψει στην αθώα εποχή των σταρ του ραδιοφώνου, όμως η εποχή της οπτικοποίησης έχει περάσει σε άλλη διάσταση ακόμα και την ίδια τη μουσική.

Aggeliki MK Athanasiadi | Αγγελική ΜK Αθανασιάδη

Graphic Designer | aggeliki.mk@gmail.com

"Πολίτης της Κυριακής" | "Παράθυρο" 08.05.16

#Γραφιστορίες #065