Κουπόνια, εκπτώσεις και λογότυπα με δόσεις

«Το εφήμερο, το φευγαλέο, το τυχαίο είναι το ένα μισό της τέχνης, ενώ το άλλο μισό είναι το αιώνιο και το αμετάβλητο» έλεγε ο αμφιλεγόμενος ποιητής Charles Pierre Baudelaire, ένας από τους σημαντικότερους της γαλλικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η τέχνη ως μια προαιώνια εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για έκφραση και δημιουργία μοιάζει να είναι βαθιά καταγεγραμμένη στο ίδιο το γονιδίωμά του. Η εξωτερίκευση αυτής της δημιουργικότητας ενσαρκώνεται άλλοτε μέσω χρωμάτων και εικόνων, ήχων ή μουσικής, λέξεων και ποίησης. Στην περίπτωση των καλών τεχνών αποτελεί μια προβολή του πραγματικού ή ακόμα και του φανταστικού κόσμου διαμέσου του αντιληπτικού πρίσματος του καλλιτέχνη ενώ όσον αφορά τις εφαρμοσμένες τέχνες και ειδικότερα το design, το αποτέλεσμα μιας στοχευμένης δημιουργικής διεργασίας με σκοπό την επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος οπτικής επικοινωνίας. «Το εφήμερο, το φευγαλέο, το τυχαίο», η φράση αυτή του Baudelaire συνοψίζει αναμφίβολα την κουλτούρα μιας ολόκληρης γενιάς κατ’ επίφαση δημιουργών του πρόχειρου, του ευτελούς, του απαίδευτου και του κενού. Εφήμεροι γραφίστες του Σαββατοκύριακου σε τυχαία αναζήτηση φευγαλέων πελατών. Ευχή και κατάρα ταυτόχρονα, η δύναμη και η ευκολία που κόμισε η τεχνολογική εξέλιξη, για μια γενιά που δαιμονοποίησε την ποιότητα για χάρη της ποσότητας, που υποθήκευσε το αύριο για το σήμερα. Κουπόνια, εκπτώσεις και λογότυπα με δόσεις. Ο «ξαδερφίστας» που ξέρει κόλπα στο Photoshop απέναντι στον επαγγελματία σχεδιαστή που κατέχει την απαραίτητη γνώση για τη δημιουργία μιας ορθής οπτικής επικοινωνίας. Το copy center της γειτονιάς… και η μακέτα μούχτι, απέναντι στο δημιουργικό γραφείο… και φυσικά υπάρχει χρέωση για το design! Οι σελιδορίχτρες του Word και οι μακέτες RGB των δέκα και πλέον γραμματοσειρών και στον αντίποδα η αισθητική του minimal και του ελεύθερου χώρου. Ο δημιουργικός και στοχευμένος σχεδιασμός για την υλοποίηση μιας εταιρικής ταυτότητας απέναντι στα λογότυπα των πέντε ευρώ, στα τρία το ένα δώρο. Να τα κάνω πακέτο ή θα τα φάτε εδώ;

Το άλλο μισό, κατά τον ποιητή, «το αιώνιο και το αμετάβλητο» εμπεριέχει την έννοια του διαχρονικού, εκείνου δηλαδή που ως πόνημα μιας κοπιαστικής και χρονοβόρας διαδικασίας διατήρησε σταθερή την αξία του στον χρόνο και αναλλοίωτη την ποιότητά του. Στο σημείο αυτό εντοπίζεται και η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον επαγγελματία της οπτικής επικοινωνίας και τον ερασιτέχνη. Ο πρώτος επιδιώκει την ποιότητα έστω και μέσα από την επιλεκτική διαλογή των πελατών με τους οποίους προτίθεται να συνεργαστεί, ενώ ο δεύτερος την ποσότητα μέσω εκπτώσεων τόσο στην τιμή των προσφερόμενων υπηρεσιών όσο και στην ποιότητα της εργασίας του. Το ενδιαφέρον της όλης υπόθεσης έγκειται στο γεγονός ότι μακροπρόθεσμα και οι δυο πλευρές, πελάτης και σχεδιαστής, ζημιώνονται από αυτή την πρακτική. Ο πελάτης προφανώς λαμβάνει ένα προϊόν όχι απλά χαμηλής τιμής αλλά εν τέλει και χαμηλής επικοινωνιακής αξίας, ενώ ο σχεδιαστής ευτελίζει την αξία του επαγγέλματος και του κλάδου γενικότερα, δημιουργεί κορεσμό στην αγορά και τελικά απαξιώνει ακόμα και την ίδια την επαγγελματική του υπόσταση. Δυστυχώς αυτό που αδυνατούν να αντιληφθούν αρκετοί είναι ότι όταν ξεκινήσει η καθοδική πορεία των εκπτώσεων πολύ δύσκολα αναχαιτίζεται. Σε αντίθεση με τη βιομηχανία ιματισμού ή αυτή των εποχιακών ειδών, που οι χρονικές περίοδοι των εκπτώσεων έχουν καθορισμένη διάρκεια και στοχεύουν στην τόνωση της αγοράς, η λογική της βιομηχανίας της οπτικής επικοινωνίας δεν συνάδει με αυτήν των εκπτώσεων. Όπως και να το κάνουμε, δεν μπορείς να «ψωνίσεις» τρεις μακέτες μισοτιμής τον Αύγουστο για την επόμενη σεζόν.

Aggeliki MK Athanasiadi | Αγγελική ΜK Αθανασιάδη

Graphic Designer | aggeliki.mk@gmail.com

"Πολίτης της Κυριακής" | "Παράθυρο" 11.12.16

#Γραφιστορίες #084